Leikslok

Í skjásins símu
skilafrestur rennur út
námsmaður dottar
---

íslenskun á boðskap J. Cham. Jorge hefur leyft manni að brosa út í annað, annað veifið.

Já nú styttist dvölin dag frá degi. Ég hef fengið vitneskju um það að ólíkt því sem var þegar ég fór út um Frankfurt þá kem ég heim um Köben. Ég reikna með að ég þoli veðrabrigðin og tóri út vikuna.

Ég er búinn að binda inn mastersritgerðina mína sem í íslenskri staðfæringu minni gæti heitið:
Gerð og greining ætra prótein filma úr kolmunna og loðnu.
Þar fyrir utan flutti ég erindi í desember í Waseda á námskeiði helguðu Íslandi.
Erindið bar heitið Gyogyou no kuni Aisurando eða í íslenskri staðfæringu: Sjávarútvegslandið Ísland.
Þá er ég búinn að prenta út veggspjald til sýningar á Nippon Suisan Gakkai sem í íslenskri staðfæringu minni gæti kallast:
Greining lífleysanlegra prótein filma úr kolmunna og loðnu.

Það versta við flutninginn sem nú er fyrirsjánlegur, er óvissan um merkinguna á kössunum.
rúmur helmingur hefur þegar verið sendur af stað ef ekki meira, fer eftir því hve mikið af munum mans samnemendurnir girnast.

Eilífðarlán ehf.?

Þannig að svona djók breyting - breyting á húsnæðislánum - hefur fyrst og fremst áhrif á verðin sem eru í gangi á markaðnum. Sérstaklega skulum við hafa í huga að þessi breyting hefur fyrst og fremst áhrif fyrir þá sem eru að kaupa sína fyrstu íbúð.  Íbúðir þeirra sem þegar áttu þær hækkuðu í verði, en þeir sem ætluðu að kaupa nýja borguðu svipað eða meira.
[...] heildaráhrifin voru - af breytingu á húsnæðislánum - eftir sem áður þau að þeir sem þegar áttu íbúð eignuðust bunch of money, ýmist í verðmætari eign eða með hagstæðari endurfjármögnun. En þeir sem áttu eftir að kaupa íbúð græddu í raun mest lítið. Núna er sjálfsagt eitthvað svipað að fara að gerast. Það er einfaldlega verið að gefa íbúðareigendum peninga, frekar en þeim sem eru á leið í íbúðakaup.

Þetta er vel mælt hjá Guðmundi Svanssyni. Því auðvita var það grín að ganga á það forskot sem ungtfólk í fyrstu húsnæðiskaupum hafði, með rétti á sérmeðferð, fyrirheit um að heimila öllum sömu stöðu. Sérstaklega í ljósi þess hvernig fyrirheitin um aukin húsnæðislán voru gefin. Bankarnir brugðust við því að sjá spón úr sínum aski hverfa í gin Íbúðalánasjóðs. Eftirleikinn var á tímabili hægt að telja í byggingakrönum, svo mörgum byggingakrönum á auðum svæðum og í uppsveitum Seltjarnarness að til tíðinda þótti í Tókýó.

• 2007 90% lán 18 milljóna hámark nú.
• 2011 25 milljóna hámark plús verðlagsbreytingar.
• 2015 95% lán. 
• 2019 100% lán 45 milljónir 
• 2023 ótakmörkuð fjárhæð.

Verður í framtíðinni farið fram á það að fólk taki allt lífið að láni? Að 110% lán fyrir öllu mögulegu verði talið til mannréttinda? Hvar endar þetta.
Það var ekki einungis Guðmundur Svansson sem er sammála Vilhjálmi Egilssyni mér skilst að Ásgeir Reykfjörð sé það líka sbr. spurningu hans hvort hugmyndin sé að Félagsmálaráðuneytið eigi að gera fólk sem mestan óleik. Þá var Magnús Helgi Björgvinsson og sammála Vilhjálmi.

Framkvæmdastjóri SA segir hækkun íbúðalána afleik

tvennt

Brotthvarf Margrétar Sverrisdóttur úr Frjálslyndaflokknum færir VG - þó ekki Verdens Gang - tvö kannanasæti. Eða munu menn reyna að segja að sú tilfærsla sé tilkomin sökum þess að ný forusta nýja Frjálslyndaflokksins hafi ekki risið undir rasískustu væntingum stuðningsmannanna sem hafi því hallað sér til vinstri. Reyndar er líka hægt að segja að brotthvarf Margrétar hafi kostað Frjálslynda eitt kannanasæti og liðsstyrkur Kristins H. hafi kostað flokkinn annað sæti. Nema að persónur skipti engu en málflutningur á fundum Alþingis öllu. Hví blaðra ég á þessa leið, nú jú Þjóðarpúlsinn í janúar benti til B 6, D 24, F 6, S 14, V 13 , Þjóðarpúlsinn í febrúar bendir til B 6, D 24, F 4, S 14, V 15.
Rétta Frjálslyndir úr kútnum með umræðum um Netlögreglu? Samt sem áður er efinn um næsta kjörtímabil enn til staðar.

---

Þá vil ég óska Friðjóni farsæls flutnings á nýjar slóðir og Bjarna Má til hamingju með útskrift.

í b.stj.kosningum?

Ég heyrði nú Halldór Blöndal fagna því á Landsfundi 2003 að Davíð Oddsson væri athafnastjórnmálamaður ekki umræðustjórnmálamaður, en vitanlega var Björn Ingi ekki þar.

Viðhorf til fjallvega

Nytsemi vegabótanna er því í réttu hlutfalli við fjölda viðskiftanna, nytsemin er að sama skapi meiri sem fjöldi viðskiftanna er meiri. Fyrir því má svo virðast sem endrbót, enda flestra hinna fornu fjallvega vorra, sé alveg ófyrirsynju, því alþíngisreiðarnar á Þíngvöll eru niðr lagðar, svo og skreiðarferðirnar milli Suðrlands og Norðrlands, en lítil viðskifti höfum vér við fjöll og firnindi. Póstvegirnir og gufuskipaferðirnir eru nú komnar í stað fjallveganna fornu. Leyfum fjallvegunum að fyrnast og verða að réttum forumenjagrip, til þess hefir tíminn dæmt þá, en slept þeim sem viðskiftavegum.

Ritaði prestur innan úr Hólabiskupsdæmi í þrjú ár á 19. öldinni fyrir þess tíma 400 krónur, sama bók og áður var greint frá.
Húnvetningar sem voru sagðir andvígir vegarlagningu yfir Stórasand eru nú sagðir andvígir vegaruppbyggingu yfir Kjöl. Strokaði Sturla veginn um Kaldadal út af Vegaáætluninni.

Keyra má á Kili,
kannski á öðruhundraðs bili.
Ef breið bundin slitlags möl
liggur beint yfir Kjöl

verslun mannanna

En þetta ástand vort er og sprottið af mannavöldum. Fyrst er þá hér til að nefna hina langdrepandi kaupveldiskúgun fyrri alda, og í annan stað samgönguleysið og viðskiftaleysið við öll lönd önnur en Danmörk, er verzlunaránauðinni var samfara [...] Verzlun vor gengr enn í sporum einkaverzlunarinnar; hún hefir enn sem fyrr aðsetr sitt í Danmörku og hefr þaðan göngu sína á vorum, leggr alla framfærsluna á danska varnínginn, frá 50 til 100 af hundraði hverju, og flytr svo heim til Danmerkr úr selinu á haustin með farfuglunum [...]   Auk þess er nú var talið er einkum einn mikill ókostr á verzlun vorri, og er hann ein af erfðasyndum hinnar fornu einokunar. Öll fyrirhöfnin eðr allr tilkostnaðr verzlunarinnar er lagðr á útlenzka varnínginn, en hinn innlenzki varníngr er keyptr með mjög svo sama verði sem hann selst með erlendis. Þetta kemr að vísu með fram af samgönguskorti vorum við útlönd, svo kaupmenn vorir þykjast enn þurfa að sitja á vetrum utanlands, en þó einkum af gömlum óvana eðr skoðun þeirri, að verzlunin við land vort hafi upptök sín í Kaupmannahöfn eðr annarstaðar erlendis, en eigi í landinu sjálfu. Kaupmaðrinn byrjar verzlunina utanlands frá, og vill því tryggja sig þegar í upphafi gegn öllum skaða, og það gerir hann með því að leggja alt eðr sem mest á útlenzka varnínginn, er hann flytr híngað og selr. Fari nú svo eitthvert sinn, að hann bíði talsverðan halla á íslenzku vörunni, þá hugsar hann sér til hreifíngs að leggja ríflegar á útlenzka kaupeyrinn hið næsta sinn, ef hann þykist eigi hafa það í hendi sinni að skamta verðið á íslenzka varníngnum næsta sumar eftir En af aðferð þessari leiðir auðsjáanlega, að kaupmaðrinn hugsar svo lítið sem ekki um hvort innlenzka varan sé útgengileg eðr eigi. Fyrir því gerir hann lítinn eðr engan mun á vandaðri og óvandaðri vöru hjá landsmönnum, og gerir sjálfr lítið eðr als ekki til þess að hún verði útgengilegri; kaupmennirnir vita eðr hugsa sem svo: æfiniega er hægrinn hjá að jafna halla vorn á Íslendíngum að ári komanda[...] En hversu margir og stórir sem gallar þessir eru, þá eru þeir engan veginn svo mjög að kenna mönnum þeim er nú standa fyrir verzlun vorri, sem hinu, að þótt verzlun vor sé frjáls í orði og að nafni, þá er hún engu að síðr einkadóttir einkaverzlunarinnar, og kippir því einlægt í kynið. Verzlunin er enn sem fyrr í raun réttri búsett erlendis, og er því útlend og skoðar oss sem útlendínga sína og sjálfa sig sem útlendíng vorn. það skiftir litlu hvað verzlunin heitir að lögum og á blöðum, hitt skiftir mestu, hvað hún er í sannreyndinni. Þessi útlendíngssvipr og ættarmót þekkist og meðal annars á því, að fáir munu finna nokkurn eiginlegan mun á kaupskaparlagi kaupmanna fyrir þá sök eina, að nokkrir þeirra eru fæddir Íslendíngar en aðrir fæddir útlendíngar. Vaninn er ríkr, og rás viðburðanna verðr eigi breytt með lagaboðum einum saman. Allar hinar góðu og vitrlegu tilraunir kaupstjóra Gránufélagsins og velvild félagsmanna sýna ljóslega hversu örðugt og enda ókleyft er að kljúfa straumröst tímans og hins fasta vana.

Eg skal nú drepa einúngis á tvo stórgalla á verzlun vorri með fylgigöllum þeirra. Annarr stórgallinn er sá að enginn réttnefndr smásali er í landinu, því “borgararnir” geta eigi heitið því nafni. Kaupmenn vorir eru því vanalega stórkaupmenn í Höfn, farmenn milli Íslands og Danmerkr og loksins smásalar á landi hér. Afleiðíngin af þessari skipun er sú, að hér verðr svo lítil sem engin samkepni milli kaupenda og selénda, sem er einmitt lífið og sálin í frjálsum viðskiftum manna og aðalvörðr verðlagsins.

• Alþýða manna hefir bein viðskifti við kaupmanninn sem smásala, því enginn annarr smásali er til; en henni eru samtökin jafnan erfið og því ólagin, enn þótt miklu þéttbýlla sé en er á landi voru. “Dreifðu og drotnaðu”, segir fornt máltæki, og “aumr er höfuðlauss herr”, segir annað. Það annað, og er það enn lakara.
• Alþýða manna ber svo lítið sem ekki skynbragð á verðlag á útlenzka varníngnum, svo sem hann er keyptr stórkaupum erlendis, og veit því eigi hver framfærslan er á honum hér, með því framfærslan er munrinn á stórkaupaverði varníngsins erlendis og smásöluverði hans hér, og því síðr veit hún hve mikil framfærslan ætti að vera, en hún er hinn rétti og hæfilegi tilkostnaðr eðr fyrirhöfn.
• Alþýða veit því aldrei hvort kaupmaðrinn selr með vægu og sanngjörnu eðr með óvægilegu og ósanngjörnu verði, af því að enginn stórkaupmaðr og engin stórkaup eru í landinu til að miða við, heldr eintóm smásala kaupmanna.
• Alþýða veit eingöngu, hvort einn kaupmaðr selr aðalvöruna dýrara en annarr, meira veit hún eigi.

Svo stendur í góðri bók prentaðri af Möller árið 1880.

Er ekki gott að rifja þetta upp þegar menn tala um hver hagnist mest af lækkun virðisaukaskatts.

Trygging íslenskunnar

Þann 14. febrúar 2007 frá klukkan tuttugu mínutur fyrir eitt, að Grenvískum meðal tíma, í tæpar tólf mínútur töluðu þingmenn Reykjavíkur við þingmann nágrennisins sem vill svo til að ræður mennta og menningarmálum á Íslandi um réttarstöðu íslenskunnar einu sem og stöðu hverskonar útlensku sem hugsast getur í stjórnkerfi og lagabálkum landsins bláa.  Fyrirspyrjandi spurði um afdrif þingsályktunartillögu, sem er varla tillaga eftir að Alþingi samþykkti ályktunina. Eða er sú skoðun viðtekin í samfylkingu að ályktanir löggjafarvaldsins, Alþingis, séu tillögur uns framkvæmdavaldið, ríkisstjórnin, hafi athugað tillöguna? Ekki var búið að kalla á Jón Siguðrsson þegar málið var afgreitt, þannig að það hefðu átt að vera hæg heimatök að tala um málið innan veggja steinhússins við Austurvöll.

Alþingi fól forsætisráðherra að skipa nefnd til athugunar á réttarstöðu íslenskunnar 2004. 2007 spurði fyrsti flutningsmaður samþykktrar tillögu - nú ályktunar ekki satt - menntamálaráðherra um afdrif ályktunarinnar. Eða er ég að misskilja, bíða þingmenn þess að ríkisstjórnin ráði ráðum sínum í stað þess að krefja forsætisráðherra um skipan nefndarinnar. Er það töggurinn sem löggjafaliðar - ekki gæsluliði heldur Alþingismaður framtíðarinnar þegar útvötnun hugtakanna hefur heltekið þjóðina - sína framkvæmdarliðunum í ríkistjórn. Eða spila menn með sínu liði sama hvað flokki þeir tilheyra.

Menntamálaráðherra svaraði því til að í stjórnarskrárnefnd kom "til umræðu að setja í stjórnarskrá Íslands ákvæði um að íslenska sé ríkismál". Fyrr má nú aldeilis fyrr vera. Í ofsanum er fámenn þjóð í strjálbýlu landi kom sér fyrir í samfélagi þjóðanna gleymdu menn, trúðu menn e.t.v. ekki að tíminn líður og að tímarnir breytst. Svo sjálfgefið hefur þótt að á Alþingi Íslendinga sé töluð íslenska. Því án íslenskunnar værum við tæplega sú þjóð sem við erum í dag.

Þess ber að geta að í fyrirspurn sinni talað þingmaðurinn tungum, en þó ekki þeim öllum sem hann nefndi. nema eitthvert "nýbúatungumálanna" sé æði líkt íslensku ritmáli. Ekki nefndi þingmaðurinn færeysku. Í staðinn talaði þingmaðurinn séstaklega um: þýsku, frönsku, spænsku, ensku og sanskrít.

Núverandi oddviti stórshluta vesturbæjar - þó ekki sundlaugarinnar samnefndu -, Laugarnesinga, Gravarvogsbúa, Háaleitismanna, og fólksins úr norðurmýrinni benti á að stór munnur getur bitið fast í litla tungu. Eða með orðum hans sjálfs: "Það eru margar hættur sem steðja að lítilli tungu í því alþjóðlega samfélagi sem Ísland er nú þátttakandi í." þingflokksformaður hinna samfylktu vildi og fá að heyra með hvaða augum ráðherrann liti á málið - þ.e. ekki íslenskuna heldur stöðu íslenskunnar. Þó hann hafi ekki spurt ráðherrann með hve dökku blýi mætti hripa niður hugmynd að tillögu um hugsanlega breytingu á stjórnarskránni þannig að í stjórnarskránni stæði. "Íslenskan er ríkismál á Íslandi". Kannski var þingflokksformaðurinn að fiska eftir því hvort leggja mætti til að í stjórnarskránni stæði "Íslenska er þjóðtunga Íslendinga og ríkismál á Íslandi". Vitanlega þyrfti slík tillaga að vera vel stuðluð og rétt rímuð. Nema formið sé steindautt.

Ráðherra mennta og menningar mælti fyrir samfylkingu þingmanna til að reyna að tryggja réttarstöðu íslenskunnar.

1. gr. Ísland er lýðveldi með þingbundinni stjórn. Íslenska er ríkismál lýðveldisins Íslands.

ímynd lands og þjóðar

Er ímyndin ímynduð? Hvaða ímynd ímyndar þú þér að þú hafir? en þjóðin?
Er ímynduð ímynd okkar, hin sama ímynd og við í raun höfum?

Ímyndariðnaður, er það eitthvað sem orðum er á eyðandi?

Ef-in öll - efinn allur!

Það er ekkert sem segir að þetta geti ekki orðið starfsmenn Stjórnarráðsins svona fyrsta eina og hálfa árið eftir Alþingiskosningarnar í maí 2008, ef þær fara eins og síðasti Þjóðarpúls Gallup benti til. 

-
Egill Helgason forsætisráðherra(utan þings)
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir utanríkisráðherra
Steingrímur J. Sigfússon fjármálaráðherra
Jón Magnússon dómsmálaráðherra
Guðjón Arnar Kristinsson sjávarútvegsráðherra
Ágúst Ólafur Ágústsson iðnaðar og viðskiptaráðherra
Össur Skarphéðinsson landbúnaðarráðherra
Magnús Þór Hafsteinsson heilbrigðis og tryggingaráðherra
Ögmundur Jónasson umhverfisráðherra
Jón Bjarnason samgönguráðherra
Björgvin G. Sigurðsson félagsmálaráðherra
Katrín Jakobsdóttir menntamálaráðherra
-
Jón Sigurðsson forsætisráðherra (utan þings) 
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir utanríkisráðherra
Steingrímur J. Sigfússon fjármálaráðherra
Jónína Bjartmarz dómsmálaráðherra
Katrín Júlíusdóttir landbúnaðarráðherra
Guðni Ágústsson heilbrigðisráðherra
Valgerður Sverrisdóttir sjávarútvegsráðherra
Ágúst Ólafur Ágústsson iðnaðar og viðskiptaráðherra
Ögmundur Jónasson umhverfisráðherra
Jón Bjarnason samgönguráðherra
Björgvin G. Sigurðsson félagsmálaráðherra
Katrín Jakobsdóttir menntamálaráðherra

-
Jón Baldvin Hannibalsson forsætisráðherra 
Björk Guðmundsdóttir utanríkisráðherra
Þorvaldur Gylfason fjármálaráðherra
Jakob Frímann Magnússon menntamálaráðherra
Stefán Ólafsson félagsmálaráðherra
Andri Snær Magnason sjávarútvegsráðherra
Ingibjörg S. Pálmadóttir landbúnaðarráðherra
Birgir Björn Sigurjónsson heilbrigðisráðherra
Ómar Ragnarsson samgönguráðherra
Margrét Sverrisdóttir umhverfisráðherra
Rannveig Rist iðnaðar og viðskiptaráðherra

-
Valgerður Sverrisdóttir forsætisráðherra
Steingrímur J. Sigfússon utanríkisráðherra
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir fjármálaráðherra
Jónína Bjartmarz félagsmálaráðherra
Ögmundur Jónasson iðnaðar og viðskiptaráðherra
Ágúst Ólafur Ágústsson samgönguráðherra
Þórunn Svienbjarnardóttir landbúnaðarráðherra
Guðni Ágústsson umhverfisráðherra
Kolbrún Halldórsdóttir menntamálaráðherra
Jón Bjarnason sjávarútvegsráðherra
Katrín Jakobsdóttir heilbrigðismálaráðherra
sr. Karl V. Matthíasson dóms og kirkjumálaráðherra (varaþingmaður)
-
Guðni Ágústsson forsætisráðherra
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir utanríkisráðherra
Jón Bjarnason fjármálaráðherra
Ögmundur Jónasson iðnaðar og viðskiptaráðherra
Gunnar Svavarsson landbúnaðarráðherra
Katrín Jakobsdóttir menntamálaráðherra
Guðjón Arnar Kristjánsson sjávarútvegsráðherra
Ágúst Ólafur Ágústsson félagsmálaráðherra
Guðbjartur Hannesson umhverfisráðherra
Steingímur J. Sigfússon heilbrigðisráðherra
Lúðvík Bergvinsson samgönguráðherra
Jónína Bjartmarz dómsmálaráðherra
-
Steingímur J. Sigfússon forsætisráðherra
Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra
Katrín Jakobsdóttir fjármálaráðherra
Ögmundur Jónasson iðnaðar og viðskiptaráðherra
Guðni Ágústsson menntamálaráðherra
Jón Bjarnason landbúnaðarráðherra
Magnús Þór Hafsteinsson sjávarútvegsráðherra
Kristinn H. Gunnarsson félagsmálaráðherra
Valgerður Sverrisdóttir umhverfisráðherra
Jóhanna Sigurðardóttir heilbrigðisráðherra
Gunnar Svavarsson samgönguráðherra
Guðbjartur Hannesson dómsmálaráðherra

-
Jón Ormur Halldórsson forsætis og utanríkisráðherra
Brynjólfur Bjarnason sjávarútvegs og samgönguráðherra
Björgólfur Guðmundsson fjármála og heilbrigðisráðherra
Jóhannes Jónsson iðnaðar-, viðskipta-, dóms og kirkjumálaráðherra
Pálmi Hannesson landbúnaðarráðherra
Pétur Kr. Hafstein umhverfisráðherra
Guðrún Pétursdóttir menntamálaráðherra
Guðrún Agnarsdóttir félagsmálaráðherra

-
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir skipuð forsætisráðherra Íslands,
Steingrímur J. Sigfússon utanríkisráðherra
Atli Gíslason dómsmálaráðherra
Katrín Jakobsdóttir fjármálaráðherra
Jón Bjarnason heilbrigðisráðherra
Birkir Jón Jónsson félagsmálaráðherra
Bjarni Harðarson menntamálaráðherra
Þuríður Backman umhverfisráðherra
Árni Þór Sigurðsson samgönguráðherra
Kristján L. Möller iðnaðar og viðskiptaráðherra
Lúðvík Bergvinsson sjávarútvegsráðherra
Sigurjón Þórðarson landbúnaðarráðherra
-
Geir H. Haarde forsætis-, fjármála og utanríkisráðherra
Guðlaugur Þór félagsmálaráðherra
Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir samgöngu, dóms og kirkjumálaráðherra
Einar K. Guðfinnsson sjávarútvegs iðnaðar og viðskiptaráðherra
Árni M.M. landbúnaðar, heilbrigðisráðherra
Guðfinna Bjarnadóttir menntamálaráðherra
Illugi Gunnarsson umhverfisráðherra
-
Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir forsætis-, utanríkis-, dóms og kirkjumálaráðherra
Ásta Möller heilbrigðisráðherra
Guðlaugur Þór félagsmálaráðherra
Einar K. Guðfinnsson sjávarútvegs iðnaðar og viðskiptaráðherra
Árni M.M. landbúnaðarráðherra
Guðfinna Bjarnadóttir menntamálaráðherra
Pétur Blöndal fjármálaráðherra
Herdís Þórðardóttir samgöngu og umhverfisráðherra

Ef VII.

Geir H. Haarde væri viðbúinn að mynda minnihlutastjórn Sjálfstæðisflokks, sem sæti fram að nýjum Alþingiskosningum, þegar Ólafur sæji sér ekki annan leik á borði. En slíkt yrði þó varla fyrir þjóðhátíðardaginn 2008. og sennilegast ekki fyrr en Geir hefði verið körinn forseti Íslands, eins og Davíð Oddson var kjörinn formaður Sjálfstæðisflokksins, fyrst eftir að Ólafur Ragnar varð forseti.
Í minnihlutastjórninni, í anda Ólafs Thors, sætu: 
Geir H. Haarde forsætis-, fjármála og utanríkisráðherra
Guðlaugur Þór félagsmálaráðherra
Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir samgöngu, dóms og kirkjumálaráðherra
Einar K. Guðfinnsson sjávarútvegs iðnaðar og viðskiptaráðherra
Árni M.M. landbúnaðar, heilbrigðisráðherra
Guðfinna Bjarnadóttir menntamálaráðherra
Illugi Gunnarsson umhverfisráðherra

Þorgerður Katrín tæki við af Geir þegar hann myndi sverja embættiseið sem forseti Íslands.
Það væri óskandi að Árna J yrði ekki lofuð formennska í fjárlaganefnd - það væri óþarfi að breyta nefndarskipan Alþingis fyrr en eftir sumarkosningarnar 2008. Árna J yrði tæplega hleypt í dóms og kirkjumálaráðuneytið, þó hann hafi fylgst með byggingu Stafkirkju í Heimaey.