Breyting

Skammtímabreyting, spurning sem brennur á öllum í miðju ímyndarstríði Íbúðarlánasjóðs hefur verið skellt upp hér á forsíðuna, Einvígunum í forsetakjöri 2008 hefur verið frestað tímabundið.
Enda er spurning formannsins áríðandi.

Ef VI.

Vera má að ráðuneyti Guðna Ágústssonar verði tekið í gíslingu með málþófi þeirra Einars Kristins, Bjarna Ben og Kjartans Ólafssonar þar sem þrenningin linni ekki látum með vísan í skoðanakannanir um Óvinsældir stjórnarinnar. Í spjallþáttum verður enn fárast yfir því að framsóknarmaður skuli sitja í forsæti ríkisstjórnarinnar.

Þó Steingrímur J. hafi þá þegar sýnt með verkum sínum að ekki sé sjálfgefið að formaður Samfylkingarinnar sitji í forsæti ríkisstjórnar án þáttöku Sjálfstæðisflokks, er óvíst að honum þyki nóg að gert.

Steingrímur gæti boðið forsætisráðherranum og forseta Alþingis heim að Gunnarsstöðum til að ræða möguleg úrræði til að lyfta upp ímynd ríkisstjórnarinnar. Össur myndi ólmur vilja "hulsa Ingibjörgu og hennar arfleið" og hafa skipti við hana á stólum. Tríóið yrði ásátt um myndun öllu feminískarivinstri stjórnar undir forsæti Steingríms J.  Með Össur í utanríkisráðuneytinu og Katrínu Jakobsdóttur í fjármálaráðuneytinu. Ögmund vakandi og sofinn yfir bankakerfinu í iðnaðar og viðskiptaráðuneytinu. Guðni tæki að sér menntun æsku landsins líkt og Jónas á Hriflu forðum daga. Til að hafa Frjálslynda góða yrðu Magnús Þór Hafsteinsson og Kristinn H. Gunnarsson í sjávarútvegs og félagsmálaráðuneytunum. Valgerður Sverrisdóttir yrði yfir umhverfismálum og Jóhanna Sigurðardóttir fengi tæpan helming fjárlaga með heilbrigðis og tryggingarráðherraembættinu. Jón Bjarna son yrði landbúnaðarráðherra. Höfuðborgarsvæðið fengi á ný samgönguráðherra með Gunnari Svavarssyni og Guðbjartur hannesson yrði dómsmálaráðherra.

Þegar I ngibjörg Sólrún hefði verið kjörin sem forseti þingsins, þá myndu stjórnarliðar styðja Sigurjón Þórðarson til formennsku í heilbrigðisnefns, Guðjón Arnar til formennsku í allsherjarnefnd og Þuríði Backman til formennsku í efnahags og viðskiptanefnd.

Óvíst er þó hvort Ólafi Ragnari hugnaðist að færa fyrrum flokksbróðursýnum stjórnarmyndunar umboð, hann væri líklega líklegri til að bjóða Ingibjörgu Sólrúnu slíkt umboð, ef Guðni á annaðborð bæðist lausnar fyrir sig og ráðuneyti sitt. Jafnvel þó hann væri í góðu skapi á 65 ára afmælinu sínu.

Tæki við taugastríð.
Ólafur ræddi fjálglega um myndun sinnar annarar utanþingsstjórnar, útrásarstjórnarinnar, Þar sem til verksins yrðu munstraðir
Jón Ormur Halldórsson forsætis og utanríkisráðherra
Brynjólfur Bjarnason sjávarútvegs og samgönguráðherra
Björgólfur Guðmundsson fjármála og heilbrigðisráðherra
Jóhannes Jónsson iðnaðar-, viðskipta-, dóms og kirkjumálaráðherra
Pálmi Hannesson landbúnaðarráðherra
Pétur Kr. Hafstein umhverfisráðherra
Guðrún Pétursdóttir menntamálaráðherra
Guðrún Agnarsdóttir félagsmálaráðherra

Engum stuðningsmanni stjórnarinnar hugnaðist að rjúfa þing og boða til kosninga, því ekki einungis væri Geir H. Haarde með yfirburðastöðu miðað við aðrakeppinauta í forsetakjöri heldur væri fylgi Sjálfstæðisflokksins mælt nálægt himinskautum í skoðanakönnunum, aðrir flokkar mældust í gosdrykkja styrkleik á áfengiskverðanum.

Að endingu myndu himnarnir opnast og menn með ólíkar skoðanir sættast, Ingibjörgu yrði heimilað að spreyta sig á að bjarga orðspori andstæðinga Sjálfstæðisflokksins. Guðni Ágústsson og Valgerður Sverrisdóttir myndu hæla hvort öðru á nýjanleik. Umræðustjórnmálahefðin yrði endurreist. Á 79 ára afmæli Sjálfstæðisflokksins yrði
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir skipuð forsætisráðherra Íslands,
Steingrímur J. Sigfússon utanríkisráðherra
Atli Gíslason dómsmálaráðherra
Katrín Jakobsdóttir fjármálaráðherra
Jón Bjarnason heilbrigðisráðherra
Birkir Jón Jónsson félagsmálaráðherra
Bjarni Harðarson menntamálaráðherra
Þuríður Backman umhverfisráðherra
Árni Þór Sigurðsson samgönguráðherra
Kristján L. Möller iðnaðar og viðskiptaráðherra
Lúðvík Bergvinsson sjávarútvegsráðherra
Sigurjón Þórðarson landbúnaðarráðherra

hugmynd nýrrar ríkisstjórnar um forseta Alþingis yrði Kristinn H. Gunnarsson, sem líklegastur þætti til að eiga gott samstarf við sem flesta flokka á Alþingi.

Ræðum málin

Vonandi verður þessi ráðstefna lyfitistöng fyrir málefnalega umræðu um hvalveiðar, synd að þeir sem deila ekki skoðunum með okkur, hafi ekki haft þroska til að ræða málin.
Bretar myndu breyta betur ef þeir leggðu við hlustir og lærðu.

Eru þeir sem vilja ekki sjá hvali, á sínum disk eða annarra diskum að gera sér og sínum málstað greiða með fjarverunni? Ég held ekki.

Saka andstæðinga hvalveiða um „heimsvaldastefnu"

Ef V.

Vitanlega getur Guðni Ágústsson ekki setið lengi undir því að vera fremsti framsóknarmaðurinn á Alþingi- varaformaður Framsóknarflokksins hlýtur að meta sig meira en þingflokksformann, minnugur þess að formaður flokksins ætti ekki sæti á þingi -  en sitja í Ráðuneyti annars framsóknarmanns en hans sjálfs. Vissulega getur hann huggað sig við það að þar með væri hann í líku hlutskipti og Hermann Jónasson í ráðuneyti Steingríms Steinþórssonar, sjálfur myndi hann bera sig við Jónas á Hriflu og játa það að hlutskipti sitt væri þó skárra en Jónasar í ráðuneytum Hermanns.

Guðni gæti á páskaföstunni 2008 boðið samfylkingunni sitthvað sem Valgerður hefði ekki boðið samfylkingunni.

Ingibjörgu Sólrúnu byði hann utanríkisráðuneytið á nýjanleik. Á mót gæti Guðni gefið Steingrími J. hátt undir helming fjárlagannna með að færa honum heilbrigðis og tryggingaráðuneytið. Þar sem Guðni myndi þurfa reiða sig meira á stuðning annarra en eigin flokks manna, ekki ósvipað Gunnari Thoroddsen fæli hann öðrum en framsóknarmönnum veiga mikil ráðuneyti, t.a.m. Ágústi Ólafi Félagsmálaráðuneytið, keppinauti sínum í suðurkjördæmi úr Vestmannaeyjum, Lúðvíki Bergvinssyni samgönguráðuneytið, Jóni Bjarnasyni Fjármálaráðuneytið, ekki myndi Guðni hreyfa við Ögmundi í iðnaðar og viðskipta ráðuneytinu.  Vegna óvissu með stuðning úr eigin röðum myndi hann bjóða Guðjóni Arnari Sjávarútvegsráðuneytið á nýjan leik, þar sem málefnin skipta frjálslynda meira máli en stólarnir. Katrín Jakobsdóttir fengi ný verkefni í menntamálaráðuneytinu. Guðbjartur Hannesson fengi að spreyta sig á virkjunarglöðum Skagfirðingum í umhverfisráðuneytinu og Gunnari Svavarssyni myndi Guðni vilja kynna fyrir landbúnaðinum. Fyrir siðasakir myndi Guðni kalla Jónínu Bjartmarz til starfa í Dómsmálaráðuneytinu.

Þá væri Jóhönnu Sigurðardóttur færð aukin ábyrð mer formennsku í efnahags og viðskiptanefnd til viðbótar við það sem fyrir væri Atli Gíslason myndi taka við af Lúðvíki í samgöngunefnd. 

Með þessu sjónarspili gætu stjórnarliðarnir sýnt fram á að þeir kappkostuðu að tryggja þjóðinni Sjálfstæðisflokkslausastjórn.

Ef IV.

Taki Jón Baldvin við lyklavöldum í Lækjargötu af nafna sínum Sigurðsyni, mun það vitanlega marka tímamót. Þingmönnum, hvar svo sem þeir kunna að sitja eða standa í stjórnmálaflokki á þeirri stundu, verður hvorki hlátur né gleði í huga við þau tíðindi, sennilegt er að sumir myndu segja ástandi gremjulegt en aðrir telja slíkt enn eitt dæmið um lítilsvirðingu forsetans gagnvart þingræði og löggjafarvaldinu. Þó ýsmir hafi talið löggjafarvaldi vera orðið afgreiðslu bákn framkvæmdavaldsins, þá er ólíkleg að hinir sömu reyni að freista þess að vinda ofan af slíkri þróun. Líklegra verður að teljast að ámóta andrúmsloft skapist í Alþingishúsinu, og var ríkjandi um og eftir lýðveldisstofnunina, fyrr en varir. Þingmenn munu telja nauðsynlegt að þingræðisleg stjórn sitji við völd á Íslandi. Sennilega verður málstaðurinn látinn gjlada málshefnjandans stöðu utan þings, málþóf mun ekki æeggjast af þó þingmönnum framsóknarflokksins fækki frá því sem nú er.

Hvur veit nema að sá orðrómur um að kona setjist í forsæti nýrrar stjórnar fái byr undir báðavængi meðan Jón Baldvin réði ráðumsínum við Lækjargötu. Kannski mun ingibjörg Sólrún ekki sækja slíkt jafn fast og hún sótti fyrir fjórum árum, þar sem nú þegar hefur frú Þorgerður Katrín stýrt fundum Ríkisstjórnar Íslands.

Vera má að Valgerður Sverrisdóttur, þá þingflokksformaður framsóknar og þar til fyrir skömmu sjávarútvegsráðherra, takist að mynda stjórn þar sem hún myndi setja kollega sinn úr norðausturkjördæmi, Steingrím J yfir Utanríkismálin og frú Ingibjörgu yfir fjármálin. Steingrímur fengi utanríkismálin með svipuðu fororði og Valgerður notaði sjálf hér um árið þegar hún tók við utanríkisráðuneytinu. Því þau myndu kannski reyna skýra fyrri ófarir með vísan til þeirrar skiptingar ráðuneyta sem notast var við. Stöllu sína Jónínu Bjartmarz myndi frú Valgerður setja í félagsmálaráðuneytið. Katrín Jakobsdóttir myndi fara fyrir heilbrigðis og tryggingaráðuneytinu. Þar sem Össur kynni svo vel við sig á forseta stóli væri hann ófáanlegur til að mæta á ríkisstjórnar fundi, því yrði Þórunn Sveinbjarnardóttir skipuð í landbúnaðarráðuneytið. Að samaskapi tæki Ögmundur við Iðnaðarráðuneytinu, því Guðni myndi helst af öllu sækjast eftir umhverfisráðuneytinu að þessu sinni, ekki væru vinstri grænir hrifnir af því að setja umhverfismálin í hendur Kristjáns Möllers eða kollega hans í samfylkingunni. Jón Bjarnason fengi að sjá um sjávarútvegsmálin. Ágúst Ólafur yrði drauma prins höfuðborgarinnar, hinn reykvíski samgönguráðherra, Lúðvík myndi reyna hvað hann gæti að minna Águst á eyjapeyja í ætt samgönguráðherrans, meðan sr. Karl að vestan blessaði dómskerfið og kirkjumálaráðuneytið. Þá væri Kolbrún Halldórsdóttir æðsti prestur í mennta og menningarlífi landans.

Þannig gæti verið að þingræðisstjórn yrði komið á áður en aðventan á enda rynni, en óvíst væri hverra verk væri greinilegast í þeim fjárlögum sem að endingu yrðu á Alþingi samþykkt fyrir árið 2008. Vitanlega myndu nýju stjórnarherrarnir tryggja Björgvini G. Sigurðssyni yfirráð í umhverfisnefnd þingsins og Katrínu Júlíusdóttur félagsmálanefnd þingsins.

"geti valdið [málstaðnum] miklum skaða"

Ekki nema það þó,

Skip Sea Shepherd, Robert Hunter, sigldi tvívegis á japanska skipið Kaiko Maru
-
Chris Carter, umhverfisráðherra Nýja-Sjáland, gagnrýndi báða aðila fyrir heimskuleg slagsmál.

Ný-Sjálendingurinn gagnrýnir japönsku hvalveiðimennina fyrir "slagsmál", Róbert sigldi á Kaiko og þeir á Kaiko eru skammaðir.

Malcolm Turnbull, umhverfisráðherra Ástralíu, tók í sama streng og bætti við að þessir atburðir kynnu að skaða málstað andstæðinga hvalveiða

Í það minnsta er Ian Campell horfinn úr umhverfisráðuneytinu. Turnbull veður augljóslega reyk í umhverfisráðuneytinu, því svona framferði getur ekki verið til annars en vansa.

Liðsmenn Sea Shepherd harðlega gagnrýndir

Ef III.

Segjum sem svo að þjóðhyggjustjórn Jóns Sigurðssonar sæti sæl og glöð í sumar uns hefðbundið þinghald hæfist í október. Frjálslyndu þinmennirnir myndu að þessu sinni ekki reyna að segja nei við tilnenfningu um Össur Skarphéðinsson sem forseta, heldur hugsa málið, og þar sem nýr meirihluti virtist fylkja sé á bak við fyrrum Alþýðubandalagsmanninn Össur Skarphéðinsson myndu frjálslyndir stinga upp á fyrrum Alþýðubandalagsmanninum Kristni H. Gunnarssyni í staðinn.

Vitanlega myndu hinir frjálslyndu gera hvað þeir gætu til að rifja upp vinstrisinnaða og græna svardaga um langþráð frí framsóknar frá landsstjórninni. Frjálslyndir myndu gera hvað þeir gætu til að ala á óeiningu meðal stjórnarliða. Á veikustu stundu stjórnarinnar, þegar þref um fjárlög og málþóf stæði sem hæst væri borin fram hin vikulega vantraust tillaga á ríkistjórnina. Jón Sigurðsson bæðist lausnar fyrir sig og ráðuneyti sitt, fyrr en síðar, sennilega fyrir jól.

Þá kæmi að stóru stundinni, óbundnar hendur Ólafs Ragnars til myndunar ríkisstjórnar, nokkuð sem hann dreymdi um er hann lagði stund á stjórnmálafræði til forna og nokkuð sem hann hefur beðið eftir í meir en áratug á Bessastöðum.

Vitanlega myndi Ólafur Ragnar vilja geyma í stað þess að gleyma hægrisveiflu Hannibalssonar Jóns í apríl lok 1991. En Ólafur Ragnar mun muna og vita og þekkja nauðsyn þess að samþykkt verði fjárlög svo stjórnkerfið geti virkað, óháð því hverjir sitja á ráðherrarökstólum. Ólafur Ragnar myndi komast að því fyrr en seinna að þeir sem skara eld að eigin köku með góðum árangri á erlendum hlutabréfamörkuðum hafa ekki tíma til að stýra smáþjóð hvar eiginhlutir og eigin ágóði þeirra væri ekki eins augljós og á OMX eða OBX, Jón Ásgeir, Björgólfur Thor, bræðurnir í Bakkavör, Hannes og Pálmi myndu gera eins og fyrrum varaþingmaður Guðmunar Árna, biðjast undan að starfa í þágu þjóðarinnar. Ólafur Ragnar myndi ekki hika við að reyna að mynda utanþingsstjórn. Vitanlega myndi Ólafur Ragnar reyna að vísa til ábyrgðartilhneigingar háttvirta þingmanna í öllum flokkum.

Rétt eins og þegar Ríkisstjóri myndaði stjórn 1942 með tegingum inn í þingflokka myndi Ólafur Ragnar reyna slíkt og hið sama. Eins og þá fyrrum forsætisráðherra Halldór Ásgrímsson og Geir H. Haarde væri Ólafi Ragnar ekki á móti skapi að draga þá inn í ríkisstjórn seðlabankastjórann Þorvald Gylfason sem Ólafur Ragnar myndi setja yfir fjármálaráðuneytið. Ólafi Ragnar væri kappsmál að hefja til metorða Stefán Ólafsson og Birgi Björn Sigurjónsson andstæðinga auðhyggju með skipun í stóla félagsmála og heilbrigðisráðherra.

En til að teljast hipp og kúl myndi Ólafur Ragnar hafa Björk Guðmundsdóttur utanríkisráðherra, Andra Snæ sjávarútvegsráðherra og Jakob Frímann menntamálaráðherra í huga við útdeilingu ráðuneyta. Ekki er ólíklegt að Ólafur Ragnar myndi eyrnamerkja Ragnari Aðalsteinssyni Dóms og Kirkjumálaráðuneytið. Sem gamall þáttastjórnandi RÚV ohf. myndi Ólafur Ragnar muna eftir öðrum gömlum þáttastjórnanda af RÚV ohf. þegar kæmi að vali á samgönguráðuneyti, þá yrði Ómar Ragnarsson til kallaður. Til að halda jafnvægi í stjórninni, og fyrir orð Dorritar, myndi Ólafur Ragnar bjóða Rannveigu Rist iðnaðar og viðskiptaráðuneytið. Nái kennitöluhafarnir samkomulagi við kennitölu notendurna í Frjálslyndaflokknum myndi Ólafur Ragnar gera Margréti Sverrisdóttur að umhverfisráðherra. Ekki er útilokað að ólafur myndi reyna að gæla við hið nýja auðvald, svona til að halda öllum jafn ánægðum, Ingibjörg S. Pálmadóttir yrði okkar nýji landbúnaðarráðherra. Yfir þetta úrvalslið setti Ólafur Ragnar ferðafélaga sinn af rauðljósaferðinni, því annar fengist ekki til starfans, og þar með væri ráðuneyti Jóns Baldvins myndað. Hvort þessari stjórn tækist að koma fram með fjárlegafrumvarp sem nyti stuðnings Alþingismanna, veit ég ekki. 

Ef II.

Í ljósi nokkurs skorts á gríðalegum fagnaðarlátum, miklum vinsældum og óheftri ánægju almennings með hugmyndir um Ráðuneyti Egils Helgasonar, sem tæki við 14. eða 15. maí 2007, er ólíklegt að ráðuneytið yrði langlíft, því er almannarómur er ekki mikið fyrir umræðustjórnmál, hver er það þá.

Hvað sem því líður er ljóst að Framsóknarmenn myndu þurfa að kjósa sér nýjan þingflokksformann. Nú er ég ekki innanbúðar í Framsókn og þekki því hvorki hefðir né venjur á þeim slóðum. Grunar mig að auk þingmanna eigi formaður, varaformaður og ritari flokksins seturétt á þingflokksfundum, sé hlutum svo háttað, og úrslit kosninganna verði í samræmi við síðasta þjóðarpúlsinn, reikna ég með að Valgerður Sverrisdóttir muni merja Guðna Ágústsson í kjöri á nýjum þingflokksformanni. Tækist Agli Helgasyni að halda sinni stjórn að stöfum uns þing kæmi saman til sumar þinghalds, þá myndu andstæðingar stjórnarinnar gera hvað þeir gætu til að benda á bresti í stjórnarsamstarfinu, bresti sem öllum væru augljósir. Fyrirspurnir á borð við treystir XXXráðherra YYYráðherra og öfugt kæmu sjálfsagt fram í fyrirspurnartíma.

Áður en langt um liði myndi Egill sjálfsagt kalla þau þrjú til sín á fund, vitanlega í beinni útsendingu, og segja “ Vitiðið, ég meika þetta ekki lengur” Þar með yrði formönnunum ljóst að Egill hygðist biðjast lausnar fyrir sig og ráðuneyti sitt. Egill myndi alls ekki biðja um að fá að rjúfa þing og boða til kosninga, því hann hefði meira gaman að fylgjast með því sem eftir kæmi, stjórnarmyndunarviðræðum sumarsins 2007. Vitanlega myndi stjórnin gegna störfum uns ný tæki við.

Þegar á hólminn væri komið, er líklegt að svardagar um langþráð frí framsóknar gleymist fljótt. Í ljósi samnings kænsku framsóknamanna í gegnum tíðina er ekki útilokað að sega sem svo þó Jón Sigurðsson næði ekki kjöri til Alþingis að hann gæti myndað ríkisstjórn með vinstri mönnum undir fornum merkjum “Allt er betra en íhaldið”. Jón myndi gæta sín á að hreyfa hvorki við Ingibjörgu né Steingrími. Jón myndi reyna hvað hann gæti, að tryggja varaformanni flokksins sem og ritara viðeigandi virðingarstöður í ríkisstjórn lýðveldisins.

Ekki er hægt að útiloka að Ingibjörg myndi reyna að finna sökudólg fyrir skammlífi umræðustjórnmálastjórnarinnar í eigin röðum, þá myndi Ingibjörg reyna eftir fremsta megni að rétta hlut kvenna í ráðherraliði sínu. Ekki væri útilokað að Ingibjörg setti Katrínu Júlíusdóttur inn í landbúnaðarmálin í staðinn fyrir svila sinn Össur. Steingrímur myndi sýna sína eigin staðfestu með því að hreyfa hvokri við vali á ráðherrum sæinum eða nefndar formönnum. Með aðkomu framsóknar Jóns Sigurðssonar, og brotthvarfi frjálslynda Guðjóns, þyrfti að finna nýja sjávarútvegs, dóms og heilbrigðis ráðherra. Jón myndi, til að halda friði í þingflokknum leyfa Guðna Ágústssyni að kljást við heilbrigðis og tryggingarmálin og Valgerði þingflokksformanni við sjávarútvegsmálin, að lokum og í nafni jafnréttis myndi lögfræðingurinn Jónína Bjartmarz taka við af lögfræðingnum Jóni Magnússyni í dóms og kirkjumálaráðuneytinu. Þá myndi fyrrum félagsmálaráðherra Magnússtefánsson fá að takast á við félagsmálin. Nýju stjórnarherrarnir myndu heita því að kjósa Össur Skarphéðinsson í forsæti Alþingis við fyrsta tækifæri, þó með því fororði að slíkt væri að sjálfsögðu Alþingis að ákveða en ekki einhverra manna eða kvenna úti í bæ.

Hvort stjórnarmyndunin yrði nægjanlega ör til að framsóknar Jón Sigurðsson fengi að flytja þjóð sinni ávarp fyrir framan frelsishetju Jón Sigurðsson á þjóðhátíðardaginn, veit ég ekki.

 ---

 Er ástandið á Íslandi enn svona ?

athyglivert

spurning um textabrot dagsins?

Einir

fara og aðrir koma í

dag,

því alltaf

bætast nýir hópar í

skörðin.

Talið að þúsundir nýrra tegunda sjávarlífvera hafi fundist

Ef I.

Nafni Skallagrímssonar en sonur Helga spáir stjórnarkreppu að loknum kosningum. Blaðið, ekki blaðrið, spáir stórsigri óákveðinnar sem e.t.v. ná samkolulagi við hlutlausa um myndun stjórnar í framhaldinu.

En að öllu gríni spauguðu, þá getum við og reynt að þreifa á þjóðarpúlsinum. (B 6, D 24, F 6, S 14, V 13)
Ég leyfi mér að nefna til sögunnar 4 manna þingflokk Frjálslyndra sem og 2 sem tekið hefur verið eftir í störfum flokksins, Jón Magnússon og Grétar Mar. 
Segjum sem svo að Egill bjóði ISG, GAK og SJS í kaffi sunnudaginn 13. maí og taki að sér að leiða ríkisafskipta-stjórnarmyndunar-viðræður í beinni útsendingu á einkarekinni sjónvarpsstöð. 7, 9, 13. Já vel á minnst sumum finnst 13 vera óheilla tala. 13 er ekki langt frá 14. SJS verður ekki kátari 13. maí með 13 þingmenn en þegar hann smakkaði kryddlegna síld í fyrra ef Egill leggur til að ISG verði í forustu stjórnarinnar.

Málefnasamningurinn yrði einfaldur "Allt, allt öðruvísi en hingað til."

13. maí gæti Egill jafnvel spilað sig þannig að hann settist í forystu stjórnarinnar, ef honum lukkast vel að stjórna málæði þessara 3 skörunga. Það væri í anda umræðustjórnmála.
Nú Ingibjörg tæki við af Valgerði Sverrisdóttur í utanríkisráðuneytinu og hún færi í það að rifja upp kynni sín af spænskum sósíalistum. Össuri myndi Ingibjörg ekki hleypa þangað, af ótta við vinsældir svilans hér heima vegna vinfengis við Castro og Chavez.
Steingrímur Jóhann myndi setjast á ríkiskassann.
Guðjón Arnar tæki við Sjávarútvegsmálum af víkaranum.
Egill myndi reyna að nefna Guðmund hirðhagfræðing sinn á nafn, ISG tæki ekki vel í það minnug orðsendingar hans, þá bærist talið að Þorvaldi Gylfasyni. Í iðnaðar og viðskipta málin myndi hún tilnefna vara formann sinn. Egill myndi humma og segja "tja þú ræður þínu liði góða". Í staðinn fengi Egill að ráða þá báða sem Seðlabankastjóra.
Að sama skapi myndi Steingrímur á jafn málefnalegan og faglegan hátt útvega K.Jakobs menntamálaráðuneytið. Magnúsi Þór yrðu falin hin ábyrgðarmilku heilbrigðis og tryggingamál.
Össur Skarphéðinsson yrði hleypt í landbúnaðarráðuneytið. Um leið og Ögmundur Jónasson myndi skunda í umhverfisráðuneytið og opnaðar yrðu dyrnar fyrir Jóni Magnússyni í Dómsmálaráðuneytinu.
Björgvin G Sigurðsson yrði settur yfir öll félagsmál í landinu og Jón Bjarnason fengi samgöngu og samskipta mál í sinn hlut.

Þá myndu þátttakendur sammælast um það að Valdimar Leó Friðriksson og Sigurjón Þórðarson, hoknir af þingreynslu, myndu leysa hvorn annan af við að stýra þingfundum meðan hinn væri í notalegu spjalli hjá forsætisráðherranum í hans einkastúdíói við Lækjargötuna. 
Í framhaldinu myndi umræða um drottningarviðtöl forsætisráðherra gufa upp.

Jóhönnu Sigurðardóttur yrði falið að stýra Allsherjarnefnd Alþingis. Róbert Marshall yrði formaður utanríkisnefndar. Paul Nikolov færi fyrir menntamálanefnd. Kristján Möller yrði skipaður formaður Fjárlaganefndar. Kolbrún Halldórsdóttir fengi að verða formaður iðnaðarnefndar. Árni Þór Sigurðsson yrði formaður landbúnaðarnefndar. sjómaðurinn Björn Valur Gíslason færi fyrir sjávarútvegsnefnd. Þórunn Sveinbjarnardóttir myndi stýra umhverfisnefnd. Þuríður Backman kæmi með reynsluna úr krabbameinsfélaginu inn í heilbrigðis og trygginganefnd. Guðbjartur Hannesson kæmi feskur inn í efnahags og viðskiptanefnd og Gretar Mar færir fyrir þingflokki Frjálslyndra og félagsmálanefnd. Lúðvík Bergvinsson yrði bjargvættur Vestmannaeyja og tryggði jarðgöng milli lands og eyja með formennsku sinni í samgöngu nefnd.
----

Veit enginn hvort viðhorf til þess að eiginmenn slái eiginkonur hafi breyst?